Wczoraj obchodziliśmy w Kościele uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa, powszechnie znaną jako Boże Ciało. W wielu miejscach z powodu panującej epidemii procesje z Najświętszym Sakramentem do czterech ołtarzy się nie odbyły lub miały inny, zmieniony charakter. W Nysie procesja w sposób tradycyjny odbyła się jedynie w centrum, wyruszając na ulice miasta z Bazyliki mniejszej św. Agnieszki i św. Jakuba. W ten sposób wierni mogli oddać publiczną cześć Jezusowi Eucharystycznemu i wyznać wiarę w Niego.
Mszy świętej o godz. 9:00 przewodniczył ojciec duchowny Wyższego Międzydiecezjalnego Seminarium Duchownego w Opolu ks. Daniel Leśniak. W homilii zwrócił uwagę na szacunek z jakim powinniśmy podchodzić do Najświętszego Sakramentu, na nasze postawy oraz należyte usposobienie. Podkreślił również zasady z jakimi należy przystępować do komunii świętej, szczególnie teraz, gdy przyjmujemy Ciało Chrystusa na rękę. Po Eucharystii uformowała się procesja, w której wyruszyliśmy do czterech ołtarzy. 
Przy pierwszym ołtarzu przy kościele Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny ze słowem zwrócił się do wiernych wikariusz Parafii św. Jakuba i św. Agnieszki ks. Tomasz Wrona. Zwrócił on uwagę na to, że wiarę w żywą obecność Jezusa Chrystusa w Eucharystii wyznajemy poprzez uczestnictwo w mszy świętej, śpiew, modlitwę. Uroczystość taka jak dzisiaj może stać się dla nas okazją by tą wiarę odnowić, by odnowić naszą miłość do Jezusa Eucharystycznego. Zauważył również, że Eucharystia jest ofiarą, a więc wymaga również naszej ofiary - choćby ofiarowanego czasu. Dziś Bóg rywalizuje z wieloma zajęciami codziennego życia i niestety często przegrywa. Szkoda nam czasu na trwanie przed Bogiem, a potrzeba, abyśmy na nowo odnaleźli właściwe miejsce dla Eucharystii w naszym życiu. 
Drugi ołtarz znajdował się tradycyjnie przy kościółku Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny. W tym miejscu słowo wygłosił do wiernych wikariusz nyskiej bazyliki - ks. Piotr Reimann. Podkreślił, że przeżywana Uroczystość skłania nas do refleksji na temat jakości naszej wiary. Jak czytamy w Ewangeliach za Jezusem szły tłumy, ale większość dlatego, że uczynił coś spektakularnego, bo wydarzyła się jakaś sensacja. Warto zadać sobie pytanie jak jest w moim życiu? Czy idę za Jezusem tylko wtedy, gdy "coś" się dzieje, gdy jest procesja jak ta dzisiaj i wszyscy idą, czy idę za Nim również w mojej codzienności, w pracy, w szkole, w domu? Czy bronię wiary w Jezusa? Czy daję świadectwo wiary w mojej codzienności? Jaka jest jakość mojej wiary?
Słowo przy trzecim ołtarzu, przygotowanym przez Parafię świętych Piotra i Pawła w Nysie przy dawnym kościele seminaryjnym, wygłosił Proboszcz tej Parafii - ks. Piotr Burczyk. Zauważył na samym początku, że często zadajemy Panu Bogu pytanie o Jego obecność: Panie Boże jesteś tu? Gdzie jesteś, gdy dzieją się trudne rzeczy? Czy rzeczywiście jesteś w moim życiu? Czy Ty w ogóle jesteś? A przecież Jezus powiedział, że będzie z nami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata. I rzeczywiście został z nami. W Wieczerniku ustanawiając Eucharystię, pozostawił Siebie samego pod postacią Chleba. Może trzeba nam dziś na nowo Go odnaleźć? Ale idąc dalej... trzeba nam uczynić to samo: wziąć nasze życie, ofiarować, pobłogosławić, a później rozdawać. Jako przykład ks. Piotr przywołał postać bł. Marii Luizy Merkert, która w XIX w. czyniła to na ulicach naszego miasta, sprawiając, że na wielu twarzach pojawił się uśmiech, a ludzie odzyskiwali wiarę w obecność Boga. 
Ostatni ołtarz znajdował się przy dzwonnicy Bazyliki św. Jakuba i św. Agnieszki, gdzie kazanie wygłosił wikariusz tej parafii - ks. Andrzej Flak. Podkreślił on mocno, że Eucharystia jest jednością. Żywym tego przykładem jest fakt, że dwie parafie idą razem, wymieszane po ulicach Nysy z Najświętszym Sakramentem, choć jeszcze tydzień temu, nie było to takie oczywiste. Ta procesja po tylu miesiącach ograniczeń staje się dla nas okazją do tego, aby zrozumieć, że to my do Jezusa musimy przyjść, bo On z nami jest cały czas. A każdy, kto przychodzi do Boga ma szansę stać się świętym. To Jezus Eucharystyczny może nam tą świętość ofiarować, ale potrzeba, abyśmy do Niego przychodzili.