Każdy z nas codziennie słyszy wiele pouczeń, ostrzeżeń, dobrych rad. Przywykliśmy już do tego, że inni nas pouczają i sami pozwalamy sobie pouczać drugiego człowieka. Tymczasem trzeba by się zastanowić ile z wypowiadanych przez nas słów stoi na straży prawdy, troski o innych i miłości jako najwyższego dobra. Czy za moimi pouczeniami stoi pragnienie nieba dla drugiego człowieka? Bo tylko wtedy, gdy chcę zbawienia innych pouczanie ich jest zasadne.
W dzisiejszym świecie bardziej niż kiedykolwiek dostrzegamy potrzebę przypominania o wartościach bez wątpienia najwyższych, powszechnie akceptowanych, a jednak tak bardzo zapomnianych, wypaczonych, wartościach, które w imię wolności współczesny człowiek odrzuca.
Realizując ten uczynek miłości względem drugiego człowieka, w trosce o jego zbawienie, siostry na wielu płaszczyznach swojej posługi przypominając o takich wartościach jak wiara, miłość, wierność, świętość życia, wskazują, że życie doczesne to tylko kawałek naszej drogi, bo istnieje rzeczywistość wieczna, w której każdy z nas znajdzie się po śmierci. Siostry wypełniają tę misję poprzez katechizację dzieci i młodzieży w szkołach, katechezy w parafiach, głoszenie rekolekcji, konferencji oraz w czasie licznych spotkań w parafiach zarówno z młodzieżą jak i osobami dorosłymi.
Miłość jest pragnieniem dobra dla drugiego człowieka. Najwyższym dobrem jest niebo. Pragnąc nieba dla bliźnich nieustannie trzeba nam wskazywać im właściwą drogę, przypominając o nieskończonej miłości Tego, który czeka w niebie na każdego z nas.
